Apap Migrena, 10 tabetek

Opis produktu

Apap Migrena jest lekiem w postaci tabletek powlekanych, odpowiednich dla osób dorosłych. Lek ten zawiera 250 mg paracetamolu (Paracetamolum), 250 mg kwasu acetylosalicylowego (Acidum acetylsalicylicum) oraz 65 mg kofeiny (Coffeinum). Stosuje się go w celu doraźnego leczenia bólu głowy oraz napadów migreny z aurą lub bez aury (objawy: ból głowy, nudności, nadwrażliwość na światło i dźwięk, zaburzenia codziennego funkcjonowania).

Wskazania

Doraźne leczenie bólu głowy i napadów migreny z aurą lub bez aury, u osób dorosłych.

Skład

1 tabletka powlekana zawiera:

substancje czynne: paracetamol 250 mg, kwas acetylosalicylowy 250 mg, kofeina 65 mg,

substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, hydroksypropyloceluloza niskopodstawiona, kwas stearynowy 50, otoczka: Forcoat White W010 (hypromeloza, tytanu dwutlenek (E 171), glikol propylenowy 0,24 mg, kwas benzoesowy 0,05 mg), wosk Carnauba.

Działanie

Paracetamol i kwas acetylosalicylowy działają przeciwbólowo i przeciwgorączkowo.

Kwas acetylosalicylowy działa przeciwzapalnie.

Kofeina zwiększa działanie kwasu acetylosalicylowego i paracetamolu.

Dawkowanie

Lek należy zawsze przyjmować dokładnie tak, jak opisano w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Dorośli – ból głowy: 1 tabletka jednorazowo,

Dorośli – silny ból głowy: 2 tabletki jednorazowo,

Dorośli – migrena: 2 tabletki.

Lek należy podawać doustne.

W razie konieczności kolejne 2 tabletki można przyjąć po upływie 4-6 godzin. Lek każdorazowo należy popić szklanką wody.

Lek Apap Migrena jest przeznaczony do doraźnego stosowania w bólu głowy maksymalnie do 4 dni, a w migrenie do 3 dni. Zarówno w przypadku bólu głowy jak i migreny nie należy stosować więcej niż 6 tabletek na dobę. Produkt nie powinien być stosowany przez dłuższy okres lub w większych dawkach bez uprzedniej konsultacji z lekarzem.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy, paracetamol, kofeinę lub którąkolwiek z substancji pomocniczych – u pacjentów, u których stosowanie kwasu acetylosalicylowego lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych, takich jak diklofenak czy ibuprofen, powoduje napady astmy, skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywkę lub ostre zapalenie błony śluzowej nosa.

Czynny wrzód żołądka lub jelit, krwawienie lub perforacja przewodu pokarmowego oraz u pacjentów z owrzodzeniem żołądka w wywiadzie.

Hemofilia lub inne skazy krwotoczne.

Ciężka niewydolność wątroby lub ciężkie uszkodzenie lub niewydolność nerek.

Ciężka niewydolność serca.

Przyjmowanie metotreksatu w dawce większej niż 15 mg na tydzień.

Trzeci trymestr ciąży.

Przechowywanie

Lek Apap Migrena należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Działania niepożądaneLek ten, podobnie jak każdy inny lek, może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Wiele z podanych poniżej niepożądanych działań produktu leczniczego jest uzależnione od dawki i wykazuje zmienność osobniczą.

Odnotowywano bardzo rzadkie przypadki wystąpienia poważnych zmian skórnych.

Nie są dostępne dane, które wskazywałyby, że zakres i typ działań niepożądanych wywoływanych przez pojedyncze substancje wchodzące w skład produktu są nasilone lub ich zakres jest szerszy, jeśli produkt złożony stosowany był w zalecanych dawkach.

Zwiększone ryzyko krwawienia spowodowane przyjmowaniem kwasu acetylosalicylowego utrzymuje się przez 4 do 8 dni od momentu zastosowania kwasu acetylosalicylowego.

W bardzo rzadkich przypadkach może dojść do ciężkich krwotoków (np. krwotok śródmózgowy) zwłaszcza u osób z nieleczonym nadciśnieniem i (lub) przyjmujących leki przeciwzakrzepowe.

W pojedynczych przypadkach mogą być to zdarzenia zagrażające życiu.

Często (występują u mniej niż 1 na 10, ale więcej niż 1 na 100 pacjentów):

nerwowość,

zawroty głowy,

nudności, dolegliwości w obrębie jamy brzusznej.

 Niezbyt często (występują u mniej niż 1 na 100, ale więcej niż 1 na 1000 pacjentów):

drżenie, parestezje, ból głowy,

szumy w uszach,

arytmia serca,

uczucie suchości w jamie ustnej, biegunka, wymioty,

zmęczenie, uczucie zaniepokojenia,

przyspieszone tętno.

Rzadko (występują u mniej niż 1 na 1000, ale więcej niż 1 na 10 000 pacjentów):

zapalenie gardła,

zmniejszony apetyt,

niepokój, euforyczny nastrój, napięcie,

zaburzenia smaku, zaburzenia uwagi, amnezja, zaburzona koordynacja ruchów, obniżenie czucia, ból głowy pochodzenia zatokowego,

ból oka, zaburzenia widzenia,

zaczerwienienie twarzy, miażdżyca naczyń obwodowych,

krwawienie z nosa, hipowentylacja, wodnisty wyciek z nosa,

odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, wzdęcia, utrudnione połykanie (dysfagia), mrowienie (parestezje) w obrębie jamy ustnej, nadmierne wydzielanie śliny,

nadmierne pocenie się, świąd, pokrzywka,

sztywność mięśniowo-szkieletowa, ból szyi, ból pleców, skurcze mięśniowe,

astenia, dolegliwości w obrębie klatki piersiowej.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

przedłużający się czas krwawienia, małopłytkowość, krwiaki,

nadwrażliwość (w tym nieżyt nosa), reakcja anafilaktyczna,

zatrzymanie sodu i płynów,

niespokojność,

migrena, senność,

czasowa utrata słuchu,

palpitacje serca,

niskie ciśnienie krwi,

skurcz oskrzeli, duszność, astma,

ból górnej części jamy brzusznej, dyspepsja, ból brzucha, krwawienia z przewodu pokarmowego (w tym: krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego, krwawienie z żołądka, perforacja wrzodów żołądka, perforacja wrzodów dwunastnicy, krwawienie z odbytu), wrzody (w tym: żołądka, dwunastnicy, jelita grubego, choroba wrzodowa), nieżyt żołądka,

niewydolność wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zespół Reye'a,

rumień, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy,

dysfunkcja nerek, podwyższony poziom kwasu moczowego we krwi,

złe samopoczucie, nieprawidłowe odczuwanie.

Interakcje

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach (nawet tych wydawanych bez recepty) stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Szczególnie należy poinformować lekarza, w przypadku przyjmowania któregokolwiek z poniższych leków:

inne leki zawierające paracetamol, kwas acetylosalicylowy lub jakiekolwiek inne leki przeciwbólowe/przeciwgorączkowe,

leki przeciwzakrzepowe („leki rozrzedzające krew"), takie jak doustne środki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna), heparyna, leki trombolityczne (np. streptokinaza), lub inne leki przeciwpłytkowe (np. tyklopidyna, kloprodogrel, cylostazol),

kortykosteroidy (stosowane w leczeniu zapaleń),

barbiturany i benzodiazepiny (stosowane w leczeniu stanów lękowych i bezsenności),

lit, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub fluwoksamina (stosowane w leczeniu depresji),

sulfonylomocznik lub insulinę (stosowane w leczeniu cukrzycy),

metotreksat (stosowany w leczeniu niektórych nowotworów i zapalenia stawów),

niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń (np. ryfampicyna, izoniazyd, chloramfenikol cyprofloksacyna, lub kwas pipemidowy),

lewotyroksyna (stosowana w leczeniu niedoczynności tarczycy),

metoklopramid (stosowany w leczeniu nudności i wymiotów),

leki stosowane w leczeniu padaczki,

leki stosowane w nadciśnieniu tętniczym i niewydolności serca,

diuretyki (stosowane w celu zwiększenia produkcji moczu i odwadniające),

leki stosowane w leczeniu skazy moczanowej,

doustne środki antykoncepcyjne,

zydowudyna (stosowana w leczeniu zakażenia HIV),

leki opóźniające opróżnianie żołądka, takie jak propantelina,

klozapina (stosowana w leczeniu schizofrenii),

leki sympatykomimetyczne (stosowane w celu podwyższania niskiego ciśnienia tętniczego i leczenia przekrwienia błony śluzowej nosa),

leki przeciwalergiczne (stosowane w zapobieganiu lub leczeniu alergii),

teofilina (stosowana w leczeniu astmy),

terbinafina (stosowana w leczeniu zakażeń grzybiczych),

cymetydyna (stosowana w leczeniu zgagi i wrzodów układu trawiennego),

disulfiram (stosowany w leczeniu uzależnienia od alkoholu),

nikotyna (stosowana w celu rzucenia palenia tytoniu),

kolestyramina (stosowana w leczeniu dużego stężenia cholesterolu we krwi).

Stosowanie leku APAP migrena z jedzeniem i piciem

Alkohol: Przy spożywaniu 3. lub więcej napojów alkoholowych dziennie należy zapytać lekarza, czy można przyjmować lek APAP migrena lub inne leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Paracetamol i kwas acetylosalicylowy mogą powodować uszkodzenie wątroby i krwawienia z żołądka.

Kofeina: Zawartość kofeiny w zalecanej dawce leku odpowiada zawartości około jednej filiżanki kawy. Podczas stosowania leku, należy ograniczyć spożycie leków, żywności lub napojów zawierających kofeinę, ponieważ zbyt duża jej dawka może powodować nerwowość, drażliwość, bezsenność, a czasami również podwyższenie tętna.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Nie należy zażywać leku Apap Migrena łącznie z innymi produktami zawierającymi kwas acetylosalicylowy lub paracetamol.

Przed zastosowaniem leczenia należy wykluczyć inne możliwe ciężkie schorzenia neurologiczne w przypadkach, gdy:

stosowane jest inne leczenie ostrej migreny,

u pacjenta nie rozpoznano wcześniej migreny,

u pacjenta rozpoznano uprzednio migrenę, ale migrena przebiega z nietypowymi objawami,

Produkt leczniczy Apap Migrena nie powinien być stosowany przez pacjentów, u których w ponad 20% napadom migreny towarzyszą wymioty oraz przez pacjentów, u których w ponad 50% napadów migreny konieczne jest pozostanie w łóżku.

Jeżeli zażycie pierwszej dawki 2 tabletek preparatu Apap Migrena nie przyniosło pacjentowi ulgi w migrenie, należy skonsultować się z lekarzem.

Długotrwałe przyjmowanie leków przeciwbólowych stosowanych w leczeniu bólu głowy może spowodować nasilenie objawów. W takim przypadku należy przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem.

Podejrzenie rozpoznania bólu głowy spowodowanego nadużywaniem leków zachodzi u pacjentów, u których występuje przewlekły ból głowy (trwający przez 15 dni w miesiącu lub dłużej) i którzy nadużywają leki stosowane w leczeniu bólu głowy przez dłużej niż 3 miesiące. Dlatego też lek Apap Migrena nie powinien być stosowany dłużej niż 10 dni w miesiącu, ani przez dłużej niż 3 miesiące.

Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których występuje ryzyko odwodnienia organizmu (np. podczas choroby, biegunki, przed lub po zabiegu chirurgicznym).